Smoleńsk Assassination and the Lie

Smoleńsk Assassination and the Lie

Arguments pointing to Russian pressure to lie

1. Radosław Sikorski and his press spokesman said that the cause of the disaster was the plane hitting trees. This theory was presented by representatives of the embassy and, above all, General Wiśniewski, head of the Polish attaché and former agent of the communist military services;

2. A similar theory was also presented by former SB officer Tomasz Turowski, sent by Sikorski as the organizer of Lech Kaczyński’s visit, who claimed that the plane hit a radio beacon and was destroyed;

3. At 11.15 AM the nationwide television TVN24 presents an interview with Mr. Szulc from Wrocław, who states that the cause of the disaster was the decision of the pilots, under pressure from the authorities on the plane, to land at all costs. All these messages were fraudulent transmissions sent by the Russian secret services. At that time no one knew or could have known the records of conversations between pilots, the authorities on the plane, and flight controllers. Today we know that in these conversations there is no evidence of any pressure to land.

4. The primary concern for Polish Prime Minister Donald Tusk was his belief that the greatest danger for Poland was that the Polish people could suspect the Russians for causing the crash and that no one should “assume that the Russians could have been responsible for the Smolensk tragedy”. No one should ask Russia to transfer to Poland even a part of the investigation of this disaster, the right of Poland assured by international laws. The position of the Tusk government was that the investigation of Russia’s responsibility may lead to war, thus it must not be conducted. Finally, Tusk announced that he takes full responsibility for all the consequences of the outcome of this investigation. These assumptions of D. Tusk were the reason for handing over the entire investigation to the Russians and for agreeing by the Polish side to falsify the cause of the Smolensk tragedy.

5. This fear of Russia was the source of Tusk’s decision to conduct the investigation under the Chicago Convention, which in fact does not even apply to a state aircraft like the Polish Air Force One destroyed in Smolensk. This decision meant giving Russia all competencies in investigating the Smolensk tragedy, disposing of the wreckage and other evidence in Russia, and authoring the report. The government confirmed the approval of the Chicago Convention on April 10, and Tusk conveyed this decision when meeting Putin at night on April 10 in Smolensk. On April 16, this decision, and at the same time the rejection of the bilateral investigation agreement that was in force between Poland and Russia, were confirmed in writing by the Polish government commission supervising the investigation of this disaster.

6. As a consequence of this decision officers of the civilian and not military investigation commission were sent to Smolensk, headed by its chairman E. Klich, who assumed the responsibility of the representative of the Polish side from the very beginning. Among these investigators, there were no soldiers of the military commission charged with investigating such state and military plane disasters. Bogdan Klich, with the consent of Prime Minister Tusk, delayed the appointment of this commission 6 days, officially establishing it on the evening of April 15, although its members arrived in Smolensk on the evening of April 11.

7. The purpose of these actions was to enable the Russians to falsify the evidence and accuse Polish pilots. This was possible due to the behavior of D. Tusk’s representatives, who observed the destruction and falsification of evidence by the Russians without any reaction. The first key decision of the Polish side was made on the evening of April 10 when E. Klich’s illegal consented to the Russians taking over the black boxes to Moscow without any Polish oversight. Meanwhile, in the afternoon of April 10, Russian radio reported that the boxes had already been examined. E. Klich, D. Tusk’s representative, clearly stated on April 10 that he was aware of this situation.

8. Polish prosecutors on April 10/11 did not undertake any examination, instead they observed Russian forgeries. But they signed a document stating that the Russians gave them the right to examine the bodies and the wreckage. That is why, for example, they did not take into account the fact that the left door no. 823 of the airplane was driven one meter deep into the ground.  The Polish so-called Miller Commission failed to disclose and take into account any of the key facts.

9. Polish representatives who were supposed to examine black boxes with the Russians did not do so. There was only one Polish officer in the examination room. He confirmed that he was not allowed to listen to the entire recording but only to a few fragments of the CVR. Poles never had access to the original CVR or the original records from flight data recorders.

10. The Russian side did not give the Poles access to the main evidence or to fly around the airport to check the operation of the aircraft landing reception system.

11. The Polish side rejected the proposal of assistance and cooperation offered by NATO, the EU, and the USA. This latest proposal was made by the US ambassador on behalf of the US President before 12 noon on April 10, i.e. before the government meeting. The US offer to help was not communicated to the members of this meeting. The decision to reject support from NATO countries was approved directly on behalf of Donald Tusk by Minister Arabski, prosecutor K. Parulski, chairman E. Klich, Minister of National Defense B. Klich, and Minister of Foreign Affairs Radosław Sikorski. The consequence was that this investigation was left exclusively to Russia and the truth about the course of the disaster was very well covered up and hidden from the public.

12. On April 13, Prime Minister of the Russian Federation Putin decided and announced during the meeting of his committee that the Polish representative under the Chicago Convention would be E. Klich, who refused to allow Polish specialists to undertake or demand access to the key evidence, including digging part of the area to check fragments stuck in the ground. This decision highlighted Putin’s relationship with Tusk and Putin’s position on the Smolensk investigation.

13. This is important because on April 16, B. Klich and Tusk received an analysis from a Polish meteorology specialist indicating that the fault was on the Russian side because they were obliged to close the airport due to the weather and did not do so. This position was rejected by the Minister of National Defense, B. Klich, emphasizing that such hypotheses cannot be formulated at this time.

14. Immediately after the disaster, D. Tusk’s party promoted the position that it was the Poles’ fault and that the Russians were doing everything they could to support Poland.  What is more, the message was conveyed that the pilots were to blame for this crash. Gen. Petelicki revealed to the public that the Tusk party members received information that the Smolensk disaster was the pilots’ fault. General Petelicki was found dead with the gun wound to his head soon thereafter.

15. Tusk also decided not to demand that the Russians hand over the study or airplane fragments, although the Chicago Convention anticipated it and PiS – the Polish opposition party demanded it. To prevent it the Tusk’s MPs voted in the Sejm that the Polish government would not request this documentation.

16. After the publication of the first version of the Russian so-called Anodina report, which was accepted by E. Klich, Polish investigation commission KBWLLP members prepared a position paper indicating that the thesis about the pilots’ guilt is false. Tusk informed Putin and Medvedev about this. Putin brutally rejected it, and the negotiations led to Tusk’s resignation from the truth presented in the position paper and his declaration in the Sejm on January 19, 2011, that the fault was the actions of the Polish pilots and the pressure from “representatives of the authorities” on the plane. The Chairman of the Polish Investigative Commission Jerzy Miller accepts this approach and recommends to the committee that the established information about the Russians’ guilt presented in the position paper not be taken into account. Instead, the Russian version of events should be accepted;

17. This acquiescence to the Smolensk lie was a part of the broader negotiations, whereas the Russians agreed to the Russian-German-Polish alliance, the strategy implemented till June of 2014 as part of the arrangements in Königsberg, Moscow, Warsaw, St. Petersburg, and Berlin.

18. Clear and indisputable evidence of the attack by an explosion on board the Polish Airforce One in Smolensk, Russia, is the identification of plastic explosive markers, i.e. those used for attack operations. The law on the obligation to use tracers in explosives was adopted by many countries.  In Poland, it was adopted in 2008.As a result of the work of the Polish Subcommittee for Reinvestigation of the Smolensk Crash established in 2016 by a new Polish government, another very important piece of evidence was discovered. Through the reconstruction of the damage to the airplane and the identification of more than a hundred fragments of the plane, including parts of the seats, it was possible to identify the location of the explosions. Also, the explosion in the wing 100 meters before the so-called birch tree that was supposed to cut the wing was proven beyond any doubt. The subcommittee determined that this birch tree could not cut off the wing of this airplane. This version of events was false and fictitious. The birch tree in Smolensk was not damaged by the impact of the airplane but was simply broken.

19. Tusk’s supporters continue to deceive the public opinion about the Subcommittee’s work, including the popular lie promoted by TVN that the Subcommittee hid part of the NIAR report. Meanwhile, the author of this lie recently admitted that it is impossible to refer to the NIAR report because there was no such thing as the NIAR report in accordance with the terms of the NIAR – Polish Ministry of National Defense agreement.

 Translation from Polish by Polonia Institute

Zbrodnia i Kłamstwo Smoleńskie

Argumenty wskazujące na rosyjską presję kłamstwa

1. Radosław Sikorski i jego rzecznik prasowy przekazują, że przyczyną katastrofy było uderzenie samolotu w drzewo. Tezę tę przekazali przedstawiciele ambasady a przede wszystkim gen. Wiśniewski szef polskiego ataszatu i b. agent wojskowych służb komunistycznych;

2. Podobne tezy przekazywał także wysłany przez Sikorskiego jako organizator wizyty Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Katyniu w 2010 roku b. funkcjonariusz SB Tomasz Turski twierdzący, że samolot uderzył w radiolatarnię i został zniszczony;

3. TVN24 o g. 11.15 prezentuje wywiad z p. Szulcem z Wrocławia, który stwierdza, że przyczyną katastrofy była decyzja pilotów pod presją przedstawicieli władzy znajdujących się w samolocie, aby jak najszybciej lądować. To wszystko było przekazywaniem kłamstw rosyjskich służb specjalnych bo nikt jeszcze wówczas nie znał zapisów rozmów pilotów z kabiny. Dziś wiemy, że w zapisach tych rozmów nie ma ani słowa o presji lądowania;

4. Podstawową decyzją rządu D. Tuska było przyjęcie tezy, że największym niebezpieczeństwem dla Polski jest to, że „Polacy podejrzewają Rosjan o zamach” a nie wolno „zakładać, że to Rosjanie mogli być odpowiedzialni za tragedię smoleńską”. Dlatego też nie należy się zwracać do Rosji o przekazanie Polsce badania choćby części katastrofy, co przewidywała nawet Konwencja Chikagowska. Twierdzili, że ponieważ badanie odpowiedzialności Rosji może doprowadzić do wojny więc nie wolno tego badać, i wreszcie, że to on – Donald Tusk – przejmuje pełną odpowiedzialność za wszystkie konsekwencje tych badań. Te założenia D. Tuska były przyczyną oddania Rosjanom śledztwa smoleńskeigo i zgody na fałszowanie przyczyn tragedii smoleńskiej;

5. Takie było źródło decyzji Putina i Tuska o przyjęciu konwencji chicagowskiej jako procedury badania katastrofy. Oznaczało to oddanie Rosji wszystkich kompetencji w zakresie badania tej tragedii narodowej, dysponowania wrakiem i innymi dowodami w Rosji wedlug uznania oraz autorstwa raportu. Aprobatę konwencji chicagowskiej potwierdził rząd Tuska już 10 kwietnia a Tusk przekazał Putinowi te wiadomość jeszcze nocą 10 kwietnia w Smoleńsku. 16 kwietnia decyzję tę i odrzucenie umowy wspólnego badania potwierdziła pisemnie komisja rządowa RP nadzorująca badanie katastrofy;

6. Konsekwencją tej decyzji było wysłanie do Smoleńska funkcjonariuszy cywilnej komisji badania katastrof lotnicznych na czele z jej przewodniczącym E. Klichem, który od początku zakładał odpowiedzialność strony polskiej. Wśród tych funkcjonariuszy nie było żadnego żołnierza wojskowej komisji mającej obowiązek badać katastrofę samolotu Polskich Sil Powietrznych,  a więc takiego jaki uległ katastrofie w Smolensku. Tę cywilną komisję do spraw badania katastrofy Smolenskiej B. Klich jako szef MON za zgodą premiera Tuska powołał dopiero po 6 dniach, wieczorem 15 kwietnia, choć jej żołnierze przyjechali do Smoleńska już wieczorem 11 kwietnia;

7. Celem tych działań było umożliwienie Rosjanom fałszowania badań i oskarżenie polskich pilotów. Wynika to z zachowania przedstawicieli D. Tuska, którzy bez żadnej reakcji obserwowali niszczenie i fałszowanie przez Rosjan materiałów dowodowych. Kluczową decyzją była wieczorem 10 kwietnia bezprawna zgoda E. Klicha na przejęcie przez Rosjan czarnych skrzynek do Moskwy. Tymczasem po południu 10 04 radio rosyjskie przekazało, że skrzynki już zaczęto badać. E. Klich przedstawiciel D. Tuska wyraźnie stwierdził 10 04, że orientuje się w tej sytuacji;

8. Polscy prokuratorzy 10 /11 kwietnia nie podjęli żadnego badania i obserwowali rosyjskie fałszerstwa, choć podpisali dokument stwierdzający, że Rosjanie dali im prawo badania ciał i wrakowiska. Dlatego np. nie uwzględnili wbicia w ziemię na metr drzwi samolotu nr. 823. Komisja Millera nie ujawniła i nie uwzględniła żadnego z tych faktów;

9. Polscy reprezentanci mający badać z Rosjanami czarne skrzynki nie robili tego. W izbie badania był tylko jeden funkcjonariusz, który akceptował, że nie umożliwiono mu wysłuchania całego zapisu a jedynie kilku fragmentów CVR. Polacy nigdy nie mieli dostępu do oryginału CVR ani do oryginału zapisów parametrów;

10. Strona rosyjska nie dała Polakom możliwości dostępu do głównych materiałów a także do oblotu lotniska i sprawdzenia działania systemu przyjmowania lądowania samolotu;

11. Polska strona odrzuciła propozycję współpracy z NATO, UE i USA. Ta ostatnia propozycja została przekazana przez ambasadora USA w imieniu Prezydenta jeszcze przed g. 12 10 kwietnia a więc przez posiedzeniem rządu, któremu tego nie przekazano. Decyzję odrzucenie wsparcia państw NATO zaaprobowali bezpośrednio w imieniu Donalda Tuska minister Arabski, prokurator K. Parulski, przewodniczący E. Klich oraz minister MON B. Klich i minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski. Konsekwencją było pozostawienie badań wyłącznie Rosji i ukrycie prawdy o przebiegu katastrofy;

12. 13. 04 Premier FR Putin zdecydował i ogłosił podczas posiedzenia swojej komisji, że reprezentantem Polski w ramach konwencji chicagowskiej będzie E. Klich, który odmawiał polskim specjalistom podejmowania lub domagania się kluczowych badań, w tym przekopania części terenu celem sprawdzenia fragmentów wbitych w ziemie. Ta decyzja podkreśliła relacje Putina z Tuskiem i stanowisko Putina w zakresie badań katastrofy;

13. To o tyle ważne, że 16 kwietnia B. Klich i Tusk otrzymali od polskiego specjalisty meteorologii analizę wskazującą, że winni byli Rosjanie, którzy ze względu na złą pogodę mieli obowiązek zamknąć lotnisko a tego nie uczynili. To stanowisko odrzucił minister ON B. Klich podkreślając, że w tym czasie badań nie wolno takich hipotez formułować;

14. Natychmiast po katastrofie środowisko D. Tuska upowszechniało w polskim spoleczenstwe tezę, że to wina Polaków a Rosjanie robią wszystko co mogą by wspierać Polskę. Co więcej przekazywali tezę, że winni są piloci. Jak wiadomo Gen. Petelicki ujawnił publicznie, że PO instrułuje swoich członkow by mówili, że to wina pilotów. Wkrotce potem General Petelicki został znaleziony martwy w garażu swego domu z raną postrzałową w głowie;

15. Tusk podjął też decyzję, że nie będzie domagał się od Rosjan przekazania badania, ani jego fragmentów choć konwencja chicagowska to przewidywała a PiS tego zażądał. Posłowie Tuska przegłosowali w Sejmie, że rząd RP nie będzie zwracał się o to do Rosji;

16. Po publikacji pierwszej wersji raportu Anodiny, który zaakceptował E. Klich, Polscy członkowie KBWLLP przygotowali stanowisko wskazujące, że teza o winie pilotów jest fałszywa. Tusk informuje o tym Putina i Miedwiediewa. Putin odrzuca to brutalnie a negocjacje doprowadzają do rezygnacji Tuska z prawdy i do deklaracji w Sejmie 19 stycznia 2011 r., że winą było działanie pilotów i presja „przedstawicieli władz” czyli Dowódcy Polskich Sił Lotniczych Generała Andrzeja Błasika oraz Prezydenta Polski Lecha Kaczyńskiego. Jerzy Miller akcepuje ten przekaz i poleca swojej komisji, aby nie brać pod uwagę ustalonych informacji o winie Rosjan, lecz należy zgodzić się na tezę rosyjską;

17. Dzieje się tak dlatego, że Rosjanie w ramach negocjacji zgadzają się na sojusz rosyjsko-niemiecko-polski, który jest potem jeszcze realizowany do czerwca 2014 r. w ramach ustaleń w Królewcu, Moskwie, Warszawie, Petersburgu i w Berlinie;

18. Jednoznacznym i bezspornym dowodem zamachu w Smolensku za pomocą eksplozji jest identyfikacja znaczników materiałów wybuchowych plastikowych, czyli służących do operacji zamachowych. Ustawa o obowiązku stosowania znaczników w materiałach wybuchowych była przyjęta także przez Polskę jeszcze w 2008 r. Dzięki gigantycznej pracy Podkomisji ds Ponownego Zbadania Zdarzenia Lotniczego w Smolensku bardzo ważnym materiałem dowodowym jest też rekonstrukcja zniszczeń samolotu oraz identyfikacja ponad stu fragmentów samolotu, w tym części foteli zniszczonych wybuchem. Ważne jest także identyfikacja i zanalizowanie wybuchu w skrzydle 100 metrów przed brzozą i jednoznaczne  udowodnienie, że tezy o uderzeniu w brzozę są błędne i fikcyjne. Dziś wiemy ponad wszelką wątpliwość, że brzoza w Smoleńsku nie została przecięta od uderzenia skrzydła samolotu lecz zwyczajnie złamana.

19. Środowisko D. Tuska do dziś oszukuje opinię publiczną an temat przyczyn tragedii smoleńskiej oraz na temat pracy Podkomisji. Powołując się na informację TVN dyskredytuje Podkomisję jakoby ta ukryła część raportu NIAR. Tymczasem autor tej tezy sam przyznał, że powoływanie się na tezy raportu NIAR jest niemożliwe, gdyż takiego raportu w ramach realizacji umowy NIAR z MON po prostu nie było.